6 maja 1945 roku żołnierze 1. Dywizji Pancernej gen. Stanisława Maczka zajęli bazę Kriegsmarine w Wilhelmshaven, przyjmując kapitulację niemieckiej marynarki wojennej.
 
Wydarzenie to było ostatnim chwalebnym epizodem w historii walk największej polskiej jednostki pancernej, operującej w zachodniej Europie w czasie II wojny światowej. Dla upamiętnienia rocznicy, 6 maja 2021 r., Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych Jan Józef Kasprzyk złożył wieniec pod pomnikiem na warszawskim Żoliborzu, poświęconym żonierzom 1. Dywizji Pancernej, poległym na polach bitew Polski, Francji, Belgii, Holandii i Niemiec. Hołd „Pancerniakom" oddali również przedstawiciele organizacji zrzeszających weteranów 1. Polskiej Dywizji Pancernej, rodzin żołnierzy gen. Maczka oraz sympatyków „Czarnej Dywizji", m.in. ze Stołecznego Środowiska 1. Polskiej Dywizji Pancernej i Stowarzyszenia Rodzin Żołnierzy 1. Dywizji Pancernej.
 

Zdobycie bazy Kriegsmarine miało oczywiście znaczenie militare. To ogromna baza marynarki wojennej III Rzeszy, która skapitulowała 6 maja przed 1. Polską Dywizją Pancerną. Zdobycie Wilhelmshaven to był również wymiar symboliczny. Jak wspominają uczestnicy tamtych zdarzeń – kiedy Wojsko Polskie wkraczało na teren tej bazy, odnalazło polskiego orła i godło, zrabowane przez Niemców w bazie marynarki wojennej w Gdyni w 1939 roku. Można powiedzieć, że pewna klamra została dopięta. Wojsko Polskie pobite w 1939 roku w nierównej walce z Niemcami i Sowietami, teraz, w trumfalnym marszu przez Europę i kończąc na Wilhelmshaven, dawało wolność i powracało niejako w symbolicznym wymiarze po tego orła, który został przez najeźdźcę zrabowany we wrześniu 1939 roku. Wilhelmshaven i operacja zajęcia tej bazy dopełniła szlak bojowy 1. Polskiej Dywizji Pancernej Stanisława Maczka. Generała, który nie przegrał nigdy żadnej bitwypowiedział podczas obchodów Szef UdSKiOR.

 

nr 12 (408) grudzień 2024

grudzien 2024